Pajama-plekke

Ek skryf meer omslagtig in die weekinleiding dat: die grootste invloed op jou lewe kom van die mense naby aan jou & die grootste invloed wat jy ooit kan hê is op die mense aan wie jy naby is.

Hoe lyk die naby-plekke (dalk moet ons eerder praat van naby-verhoudings) waar die potensiaal bestaan vir sulke wederkerige vorming? Wanneer kom 'n mens regtig naby aan iemand? Wanneer laat jy iemand regtig naby aan jou kom? 'n Mens kan soms jare lank saam leef sonder om ooit naby aan mekaar te kom - soos twee treinspore wat ewig langs mekaar loop, altyd saam, maar nooit naby aan mekaar kom nie... Hierdie behoefte aan nabyheid bestaan in elke (normaal funksionerende) persoon en hierdie behoefte gaan nooit weg nie - selfs al het jy hierdie skeinbare nabyheid in jou lewe. Daarom moet ons hieroor praat: Die soeke na nabyheid duur altyd voort - wanneer dit nie werklik bestaan in jou lewe nie - en hierdie soeke kan ontaard...

Kyk gerus weer die Suid-Afrikaanse film 'Paljas'. 'n Storie van baie afrikaner gesinne: by mekaar maar nie naby mekaar nie. Party praat die heeltyd en sê niks en ander bly weer doodstil te bang om iets te sê want netnou bars die vuurspuwende berg van emosie en opgekroptheid oop. Ons voorgee om naby mekaar te wees word dikwels eers stopgesit deur erge konflik of tragedie in ons verhouding - dan stort die grense in een en verdwyn die grimmering wat ons verhouding in stand hou. Al wat pla is dat ons tydens konflik/tragedie so deur ons emosie oorheers word dat ons sukkel om op 'n konstruktiewe manier hierdie nabyheid te hanteer en word dit maklik 'n tweegeveg (in plaas van 'n dans)!

Ons het inderdaad die pajama-dans ruimte nodig: Daardie plekke waar ek met onbegrensde egtheid kan leef en aanvaar kan word vir wie ek is op hierdie stadium van my lewe 12:15 op 'n Saterdagmiddag, nog steeds in my pajamabroek wat soos 'n sak aan my hang!

Ouers sal veral moet leer om sulke ruimtes te wees vir hul kinders...ek sal dit moet leer...

KANTAANTEKENING: [Vanoggend se dagstukkie het vir my so bietjie die essensie van Rut se storie verloor met die fokus op die 'beloning' kant (en ek weet ek is 'n bietjie oorsensitief oor ons beloningsugtigheid). Die mooi in teksversie wat uitgesonder word is die gedagte van Rut wat onder God se vleuels kom skuil het. Rut het nie regtig direk onder God se vleuels kom skuil nie, sy't by Naomi en uiteindelik by Boas kom skuil en eers later ontdek dat God skuilplek gee deur haar by plekke/mense van nabyheid laat tuiskom.]